Het team waarin in ik nu werk bestaat uit mensen met allemaal verschillende achtergronden. Een aantal komt uit het werkveld en heeft gewerkt als beveiliger op Schiphol of heeft gewerkt in de luchtvracht. Ook zijn er 2 docenten die voorheen in het volwassenenonderwijs gewerkt hebben en er zijn 2 docenten (waaronder ik) die net van een lerarenopleiding afkomen. Dit betekent dat iedereen op zijn eigen manier over onderwijs denkt. Ik merkte al snel dat degene die uit het werkveld komen andere ‘types’ zijn dan de docenten die ik tot nu toe bij de stage tegen ben gekomen. Zij hebben geen jarenlang ervaring met onderwijs en hebben een ander beroep gehad dan onderwijzer zijn.

Tijdens de vergadering en bij het inrichten van het onderwijs wordt er vaak ook geredeneerd vanuit het werkveld, het beroep waar de leerlingen voor opgeleid worden. Zelf heb ik daar juist geen kennis over en ik denk echt vanuit mijn pedagogische achtergrond en het opvoeden van de leerlingen, aan klassenmanagement en didactiek. Soms verbaas ik mij ook wel eens over hoe groot het verschil is met het onderwijs dat op de basisschool gegeven wordt, waarbij alles goed geregeld is, er voldoende materiaal is en er vakdocenten zijn.

Wanneer wij over de lessen/leerlingen spreken dan houd ik rekening met de verschillende achtergronden van mijn collega’s en stel ik mij niet op als iemand die alles weet van onderwijs en pedagogiek. Ik zal niet zeggen dat wat ik op de pabo/alo geleerd heb de manier is en dat het zo moet. Ik stel mij open op, luister naar hun visie en vertel ook de mijne. Zo doe ik dan een voorstel, gebaseerd op mijn onderwijservaring en visie. Vaak komen we in een gesprek tot een oplossing/idee waarin iedereen zich kan vinden. Ik vind het ook wel mooi om die mix van onderwijs en beroep te ervaren.