Stuk uit het stageverslag voor de ALO van de stage op de Open Scholengemeenschap Bijlmer in 2008-2009 
Ik probeer mijn leerlingen zo goed mogelijk in de gaten te houden uiteraard op motorisch gebied en hun gedrag in de les, maar ook op emotioneel terrein. Eenmaal maakte ik mij zorgen over een meisje en zij liet mij niet echt toe om wat haar dwars zat te vertellen. Ik kreeg vaak geen hoogte van haar, maar had wel het gevoel dat er iets mis was. Dit heb ik verteld aan mijn stagedocent en het bleek ook dat dit meisje met ernstige problemen zat.  

Een ander voorbeeld van mijn betrokkenheid bij de leerlingen is met een meisje uit de brugklas. Ik kende haar niet erg goed (ik vind over het algemeen dat je als stagiaire moeilijk een echte band met leerlingen opbouwt in zo’n korte tijd), maar vond haar altijd wel een vrolijk kind dat veel lachte. Soms kwam ze ook wel eens een babbeltje maken. Tijdens een les vond ik dat ze er somber bij stond en stapte naar haar toe om te vragen hoe het ging. Tijdens het gesprek bleek dat haar oma ernstig ziek was en zou overlijden, ook had ze net een slecht rapport gehad. Ik vond het fijn dat ze haar hart bij mij wilde uitstorten zonder dat ze daartoe gedwongen was.  

Een aantal weken later kwam ze weer een keer naar mij toe, met een brede glimlach, en vertelde mij dat haar oma laatst was overleden. Het was misschien apart dat zij het breed lachend vertelde, ik sprak hierover met haar. Het was duidelijk beter voor haar oma dat ze dood was, nu had iedereen weer rust. Dat deze leerling uit zichzelf naar mij toe kwam om dit te vertellen geeft mij een fijn gevoel. Ik probeer zoveel mogelijk betrokken te zijn met de leerlingen en dan zie je dat sommige het ook als prettig ervaren om hun ervaringen met je te delen.